Ithaka

De dag begon vandaag droog! Onze Griekse vriend had dit gisteravond al voorspeld, maar Weeronline beweerde toch duidelijk het tegendeel. Wij hadden er dan wel niet wakker van gelegen, maar hadden ons wel degelijk zorgen gemaakt. Weer een dag in de wolken of in de regen, daar zaten wij niet naar uit te kijken. Ook hier gold echter weer: je lijdt het meest door 't lijden dat je vreest!

Vol frisse moed gingen we op weg naar Kalampaka, 120 km voor de boeg. Zo gauw we de stad uit waren, hadden we een brede asfaltweg voor ons alleen. Al het autoverkeer koos voor de paralel liggende autoweg, en zoveel fietsers zijn er nu ook weer niet in Macedonië. Na zo'n 45 km ontspannen klimmend en vooral dalend, kwamen we in het gehucht Vatolakkos, waar het plaatselijke café ons al stond op te wachten: koffiestop! Vanaf het overdekte terras werd gewenkt, de nieuwsgierigheid (aan beide kanten) was gewekt. We zaten nog niet, of de regen begon te kletteren. De koffiepauze duurde, mede door het niet onaangename gezelschap van een redelijk Duits sprekende gepensioneerde Griekse onderwijzer, maar ook door de gestaag neerdalende regen, aanzienlijk langer dan gepland. Meestal zijn we na 15 minuten wel weer op de fiets, dit keer werd het ruim twee uur, en nog was de regen niet over.

Onze Griekse vriend was een onderhoudend causeur. Door zijn vrijheidslievende opvattingen in het verleden aardig in de weg gezeten door het kolonelsregime, had hij het een en ander meegemaakt waar hij graag over vertelde, ook had hij twee dochters die beide in Nederland woonden en werkten. Dat schiep een band. Toen wij het, al filosoferend, kregen over het onderweg zijn en het doel, noemde hij het gedicht Ithaka van de Griekse dichter Konstantinos Kaváfis. Laat dit nu net het gedicht zijn dat mij mede geïnspireerd heeft tot het ondernemen van onze fietstochten! De band werd nog een stukje sterker! Toen ook nog bleek dat hij op 16 en ik op 17 oktober 64 wordt, kon het helemaal niet meer stuk. Maar ja na een uur of twee moest hij terug naar moeder de vrouw, die waarschijnlijk het eten op tafel had staan. Het regende nog steeds, en Kalampaka zou het niet meer worden, dat was wel duidelijk. Wij hesen ons in onze regenpakken om de 11 km, die ons van het dichtstbijzijnde hotel in Grevena scheidde, te overbruggen. Het bleek allemaal helemaal niet zo erg: een beetje afzien, absoluut geen lijden!

Voor de liefhebbers, waaronder ik zelf, het gedicht Ithaka, in de vertaling van Cees Buddingh:

Wanneer je je reis naar Ithaca aanvangt,
bid dan dat de weg lang mag zijn,
vol avontuur, rijk aan stof tot kennis.
Wees niet bang voor de Lestrygonen
en de Cyclopen en de toornige Poseidon.
Je zult volk van dat soort nooit tegenkomen zolang
je gedachten verheven blijven en
fier gevoel je lichaam en geest vervult.
Je zult de Lestrygonen nooit ontmoeten,
noch de Cyclopen en de grimmige Poseidon,
als je ze niet in je ziel met je meedraagt,
als je ziel ze niet voor je oproept.

Daarom, bid dat de weg lang mag zijn,
dat het vele zomerochtenden moge geven,
dat je zo vol vreugde, zo vol genot
nooit eerder geziene havens aandoen mag!
Blijf rondhangen op Phoenicische markten
en koop er vele schone zaken:
parelmoer en koralen, amber en ebbenhout
en zoetgeurende parfums van allerlei soort.
Koop zoveel zoetgeurende parfums als je kunt.
Bezoek massa's Egyptische steden,
om er te leren, te leren van hen die kennis bezitten.

Houd je geestesoog steeds vast op Ithaca gericht,
daar te komen is je uiteindelijke doel.
Maar haast je vooral niet,
je reis kan beter jaren en jaren duren.
Werp er desnoods pas het anker uit wanneer je al oud bent,
rijk aan alles wat je onderweg hebt verworven,
maar zonder nog iets van Ithaca te verwachten.
Ithaca schonk je die heerlijke reis,
maar nu heeft ze je niets meer te geven.
En al tref je er niets aan, dan heeft ze je toch niet bedrogen:
met alle wijsheid die je vergaard hebt, met zoveel ervaring,
begrijp je dan stellig wat Ithaca's zeggen willen.

Morgen de laatste 70 km naar Kalampaka? Het regent nog wel! Maar ach: alles wat vandaag en vannacht valt, kan morgen niet meer vallen. Dus niet gevreesd! Dat moet lukken. In de regen fietsen is nou ook weer niet zo erg!

Vriendelijke groet, P&W