A big step for Croatia, a small step for Paul K.

Vandaag op weg naar Vukovar in Kroatië. Volgens Garmi goed 100 km, maar dan moesten wij haar aanwijzingen wel precies opvolgen. Dat hebben we echter inmiddels afgeleerd, zoal eerder vermeld. Niet Garmi werd gevolgd maar de Hongaarse versie van de Donauradweg. Teasi bemoeide zich er vandaag niet tegenaan, omdat zij zich de kaart van Kroatië niet kon herinneren. Onderweg probeerde Garmi ons regelmatig te overtuigen dat we een doodlopende weg waren ingeslagen. Om de zoveel tijd vroeg zij ons vriendelijk, maar steeds dringender, om om te keren. De nog af te leggen afstand tot bestemming verhoogde ze voortdurend om te laten zien dat we het bij het verkeerde eind hadden: 105 km, 110 km, 120 km, 125 km, ze bleef dreigen, dat we er zo nooit zouden komen: keer om!

De bordjes Donauradweg waren we op een bepaald moment ook kwijt, maar het mooie fietspad op de Donaudijk was er nog wel, en daar ging het toch eigenlijk om, of niet? Plotseling einde fietspad! Grensslagbomen, eerst Hongaarse, 2 meter verderop Kroatische met aan de Kroatische kant een bord met verboden toegang. Maar ...... geen douane! En ......... wel een graafmachine, die vanochtend was begonnen de bovenkant van de dijk gelijk te maken, zodat daar het Kroatische deel van de Donauradweg kon beginnen. Gravel en asfalt moest nog worden aangebracht, maar daar wachtten wij niet op, wij stapten plechtig de grens over en verrichtten enige officiële openingshandelingen voor dit deel van de Donauradweg (champagne en lint doorknippen bleven jammergenoeg achterwege, omdat wij dit uniek moment ook niet voorzien hadden. Dat mag over een paar maanden de Kroatische president nog een keer dunnetjes overdoen) maar in de annalen staat vermeld: Eerste fietsers nieuwe Donauradweg Kroatië: Paul K. (Onbetwist het eerst op deze radweg in aanleg) en Wolter de V. (goede tweede)
Opvallend ( en sportief!) was dat Garmi, eenmaal duidelijk op Kroatische bodem gearriveerd, de afstand tot bestemming in één keer met 35 km terugschroefde.

De verdere reis naar Vukovar verloopt ook prima. Hoe dichter we bij Vukovar komen hoe meer herinneringen uit de oorlog tegen de Serviërs, die in 1991 niet wilden toestaan dat Kroatië onafhankelijk verder ging. Op strategische punten zijn resten van kapotgeschoten huizen blijven staan en ook verder onderweg komen we nog veel kogelgaten in muren tegen, die nog niet hersteld waren. Het centrum van Vukovar bestaat uit grote open pleinen, met moderne gebouwen eromheen. Van de oorspronkelijke binnenstad was niets meer over! Ook komen we onderweg naar Vukovar veel gedenkstenen tegen, voor de slachtoffers die in de strijd voor het nieuwe vaderland zijn gevallen. De overeenkomst met de huidige tragedie in Oost-Oekraïne dringt zich onwillekeurig op.

Morgen naar Novi Sad in Servië!

Groet P&W