'Groei en ontwikkeling'
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Wolter
28 September 2014 | Bulgarije, Razlog
Beste volgers,
Wanneer de hectische dag eindigt met de gedachten aan slapen in een tentje en er toch een bed wordt gevonden dan kan het haast niet anders dan dat we perfect geslapen hebben.
Na de gastvrouw bedankt te hebben voor haar gastvrijheid om acht uur vertrokken uit Belovo richting Griekse grens. Met een beste klim in de route hoopten we rond de tachtig km ver te komen. Met een paar korte stops om o.a. enkele forelvissers bezig te zien in een snel stromende bergbeek en iets te eten, kwamen we tegen twaalven en 25 km verder, naar we dachten, op het hoogste punt aan. Er was een markt van allemaal kraampjes met honing en geitenkaas. Een kippensoepje met brood ging er rond het middaguur wel in. De verwachte daling was van korte duur en werden de bovenbenen nog even weer aan het werk gezet. Het uitzicht bleef voor de rest van de middag fantastisch met op enige afstand besneeuwde toppen en een langgerekt dal waar we door enkele stadjes kwamen. Opvallend in het Alpenlandschap zijn de minaretten die de dorpjes markeren. Veel mensen waren druk op kleine akkertjes met aardappelen en maïs. Ook veel kraampjes met honing en aardappelen onderweg. Toen we nog vrij hoog zaten ben ik gestopt bij zo’n honing kraam om er een foto van te maken. De vrouw was duidelijk in haar nopjes en poseerde trots voor haar handel. Het was natuurlijk prima dat ik de foto van haar kocht. Ze liet me een flink stuk geitenkaas proeven, zoutttttttttttt, maar wel lekker. Geen gemakkelijk bestaan en toch zo vrolijk, mooi he. Wat je ziet is dat nog veel mensen zelf nog in hun eerste levensbehoefte moeten voorzien door het bewerken van de akkertjes of het weiden van schapen of enkele koeien. Wat ze daar aan overhouden wordt langs de weg verkocht om in de overige levensbehoeften te kunnen voorzien. We besluiten na 81 km in Razlov een hotel (Papi) te nemen. Het was een heel mooie dag met veel indrukken en vergezichten. Dit deel van Bulgarije heeft veel potentie als toeristisch gebied in zich. De man die bij de receptie zat had begin tweeduizend in Brussel “Europese Integratie” gestudeerd als voorbereiding van Bulgarije op de toetreding tot de EU. Dit liet echter langer op zich wachten (2007) en riepen de zaken in Razlov, waar zijn ouders enkele hotels en restaurants hadden. Zo is hij in het hotelwezen blijven hangen. Toevallig hebben wij in een restaurant van zijn ouders “Casa di Papi” gegeten. Morgen op zoek naar laadspullen voor de apparaten van Wolter, zodat de digitale communicatie weer optimaal is.
De groeten W en P
Wanneer de hectische dag eindigt met de gedachten aan slapen in een tentje en er toch een bed wordt gevonden dan kan het haast niet anders dan dat we perfect geslapen hebben.
Na de gastvrouw bedankt te hebben voor haar gastvrijheid om acht uur vertrokken uit Belovo richting Griekse grens. Met een beste klim in de route hoopten we rond de tachtig km ver te komen. Met een paar korte stops om o.a. enkele forelvissers bezig te zien in een snel stromende bergbeek en iets te eten, kwamen we tegen twaalven en 25 km verder, naar we dachten, op het hoogste punt aan. Er was een markt van allemaal kraampjes met honing en geitenkaas. Een kippensoepje met brood ging er rond het middaguur wel in. De verwachte daling was van korte duur en werden de bovenbenen nog even weer aan het werk gezet. Het uitzicht bleef voor de rest van de middag fantastisch met op enige afstand besneeuwde toppen en een langgerekt dal waar we door enkele stadjes kwamen. Opvallend in het Alpenlandschap zijn de minaretten die de dorpjes markeren. Veel mensen waren druk op kleine akkertjes met aardappelen en maïs. Ook veel kraampjes met honing en aardappelen onderweg. Toen we nog vrij hoog zaten ben ik gestopt bij zo’n honing kraam om er een foto van te maken. De vrouw was duidelijk in haar nopjes en poseerde trots voor haar handel. Het was natuurlijk prima dat ik de foto van haar kocht. Ze liet me een flink stuk geitenkaas proeven, zoutttttttttttt, maar wel lekker. Geen gemakkelijk bestaan en toch zo vrolijk, mooi he. Wat je ziet is dat nog veel mensen zelf nog in hun eerste levensbehoefte moeten voorzien door het bewerken van de akkertjes of het weiden van schapen of enkele koeien. Wat ze daar aan overhouden wordt langs de weg verkocht om in de overige levensbehoeften te kunnen voorzien. We besluiten na 81 km in Razlov een hotel (Papi) te nemen. Het was een heel mooie dag met veel indrukken en vergezichten. Dit deel van Bulgarije heeft veel potentie als toeristisch gebied in zich. De man die bij de receptie zat had begin tweeduizend in Brussel “Europese Integratie” gestudeerd als voorbereiding van Bulgarije op de toetreding tot de EU. Dit liet echter langer op zich wachten (2007) en riepen de zaken in Razlov, waar zijn ouders enkele hotels en restaurants hadden. Zo is hij in het hotelwezen blijven hangen. Toevallig hebben wij in een restaurant van zijn ouders “Casa di Papi” gegeten. Morgen op zoek naar laadspullen voor de apparaten van Wolter, zodat de digitale communicatie weer optimaal is.
De groeten W en P
-
28 September 2014 - 22:44
Ton Vdv:
Nogal een verhaal, gisteren, van vallende tassen tot aanvallende honden.. en wellicht het ergste: het fototoestel. Ik neem maar aan vandaag -Ik hoor er immers niks meer over- zonder al te veel ellende..
Wel een mooie constatering: zolang je druk bent met de eerste levensbehoeften, al zijn ze zout!!!- zijn de andere zorgen overzichtelijk. Moesten we ons in Nederland ook maar eens meer van bewust zijn.
Hopelijk worden de nodige oplaadspullen en een nieuwe tas gevonden!
Succes!
Ton vdv -
29 September 2014 - 11:24
Menno:
Chapeau heren, dat schiet lekker op. Wat een avonturen!
Veel succes (en plezier) met de laatste loten. Hopelijk wegen deze niet het zwaarst.
Groet, M&A -
29 September 2014 - 16:50
Mieke En Ruud:
Beste Paul en Wolter,
Zojuist heeft Mieke de belevenissen van Paul en Wolter van de laatste paar dagen uitgebreid
van Ruud mogen aanhoren.
De eerste reactie van Mieke was: "Waren wij maar met een soort ANWB wagen achter hen aangereden". "Dan hadden wij in geval van nood eventueel voor de gewenste hulp kunnen zorgen".
Het antwoord van Ruud hierop geeft aan dat hij de situatie anders zag: "Maar Mieke, begrijp toch,
waar Paul en Wolter hebben gefietst, daar kun je beslist niet met een auto komen". Dan moet je
kunnen telefoneren om elkaar de juiste positie door te geven.
En wat doe je dan met een stel verouderde of gedateerde autokaarten met een te geringe schaal-grootte die wij vroeger gebruikten tijdens onze vakanties naar Spanje, Italië, Oostenrijk en Joegoslavië.
Dan zullen wij ook moeten moderniseren. Dan zullen wij ook een Tom-Tom aan moeten schaffen en zeker heel goed moeten communiceren gedurende de gehele fietsvacantie van Paul en Wolter.
Het is wel zo dat je dan hetzelfde effect krijgt als bij de vakanties waarbij de bagage van deelnemers
per dag steeds een plaats verder wordt gebracht met een volgwagen.
Maar dit is nooit de bedoeling geweest van Wolter en zijn zwager Paul. Zij willen deze avonturen
geheel zelf beleven en alle gebeurtenissen en ervaringen samen tot een goed eindresultaat brengen.
Daar hebben wij respect voor en dat zullen wij moeten waarderen. Voor- en tegenspoed samen delen.
De verhalen die wij tot nu toe hebben gelezen mogen in een boekvorm worden uiigebracht!
Wij zullen die dan opnieuw gaan lezen! Ze zijn nu al boeiend genoeg.
Wat hadden wij jullie fietstas graag willen vinden om deze alsnog aan jullie te overhandigen.
Opnieuw wensen wij jullie veel positief samenspel voor de komende dagen.
Wij blijven jullie volgen op de kaart en houden contact met Japke.
Vriendschappelijke groeten van Mieke en Ruud
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
