Je zoekt rust en afzondering en dan .....
Door: Wolter
Blijf op de hoogte en volg Wolter
07 Oktober 2014 | Griekenland, Kalampáka
Door de eeuwen heen gaat er natuurlijk wel eens wat mis. Sommige monniken bezwijken voor de verleiding en smokkelen (als monnik verklede) vrouwen mee naar boven en naar binnen, er komen andere Grieken onder dak die de belasting van de Turkse overheersers willen ontduiken, of die anderszins op de vlucht zijn, er zijn oorlogen waardoor zelfs kloosters op 300 meter hoogte veel schade oplopen, maar al met al weet je het daar uiteindelijk toch met een paar honderd man in een stuk of zes kloosters goed te redden.
Heerlijk in afzondering, veel tijd voor meditatie en gebed en met prachtige natuur om je heen. Onderaan de torens is inmiddels wel het dorp Kalampaka ontstaan, maar daar heb je weinig last van. Eigenlijk is het wel gemakkelijk, want helemaal zelfvoorzienend op zo'n berg is toch moeilijk. Zo nu en dan even naar de winkel in het dorp, of even de dorpssmid erbij halen, om de hijsinstallatie te vernieuwen, kan het leven toch wel veraangenamen. En je hebt er verder geen last van, boven blijft het lekker rustig.
Maar dan gebeurt het onvoorstelbare. Het is 1988, elfhonderd jaar nadat je voor het eerst die berg opklom. Unesco roept de overgebleven kloosters uit tot werelderfgoed. Vanaf dat moment is het gedaan met de rust. Van heinde en ver, vanuit alle uithoeken van de wereld komen de toeristen met busladingen tegelijk naar boven. De wegen worden geasfalteerd, er komen souvenierwinkeltjes naast je klooster te staan (die als het regent ook paraplu's verkopen, voor wie zo slim is geweest zonder jas naar boven te komen). En ..... Kalampaka groeit, met name de horeca. Na een poosje zijn er meer dan 40 hotels, allemaal gericht op toeristen die jouw rust en afzondering komen verstoren! Ze komen zelfs op de fiets uit het verre Nederland!
Uiteindelijk zit er niets anders op, dan het spel maar gewoon mee te spelen. Je zet een kassa bij de ingang van je klooster en laat ze gewoon betalen om de zaak te mogen bekijken. Je stalt wat zaken uit, waaronder een groot biervat van 12.000 liter ...
Succes verzekerd!
Maar ..... met je rust is het gedaan!
Vriendelijke groet, P&W
-
07 Oktober 2014 - 19:50
Gerda:
Ja ...... om even stil van teworden als je het zo leest. Maar wat mooi als je het allemaal mee kunt maken.
Ik herken het wel een beetje van bepaalde situatues op de Filippijnen. Laatst loodjes? heel veel succes. -
08 Oktober 2014 - 00:04
Anne Bakker:
Ja, it heugt my noch, earne yn de 80'er jierren fan de foarige ieuw bin ik ek as dielnimmer fan sa'n buslading nei boppen west. It wie in ferrekt steile wei en de sjofeur ried ochsa rûch as soe de bus bij elke bocht yn it ravijn stoarte. Mar wat wie it der moai! Des te mear respekt ha'k foar jimme: deselde klim en dan op de fyts.
Ik wit ek noch dat de gids fertelde dat de muontsen wol yn netten oan touwen nei ûnderen giene en op de weromreis wer ophijst en dat it tou dan ek wol ris bruts. Wat in tiden!
Genietsje fan it lêste stik fan de reis en hâld derbij dat moaie gedicht mar as richtsnoer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley