De Omphalos

Beste volgers,

Dat een nacht, in een tegen een berg aangeplakt Delphi, gevuld met vele hotels én nog veel meer gasten wel eens onrustig kon zijn hoeft een orakel me niet te vertellen. Ben hierdoor wel een flink stuk opgeschoten in Paulo Coelho’s “De Zahir”. Na het ontbijt staan we voor het hotel en vragen raad aan “Garmi” of we voor het Orakel naar links of naar rechts moeten lopen. Het werd rechtsaf en met een afstand van niet meer dan zevenhonderd meter hadden we de oudheidkundige UNESCO-site met museum bereikt. Busladingen met mensen van all over the world waren ons al voor. Dat op deze plek al vijftien eeuwen voor Christus activiteiten waren is haast niet voor te stellen. Het museum gaf een mooi beeld van alle opgravingen en de culturele rijkdom die er geweest moeten zijn. De Romeinen hebben er ook gezeten toen ze de Grieks Macedoniërs hadden verslagen. Hadrianus, je weet wel van the wall tussen Schotland en Engeland, heeft in Delphi blijkbaar ook een steentje bijgedragen. Het was ook een Romeinse keizer die dat orakelen met behulp van dampen en geuren niet vond passen bij de overgang van het Romeinse rijk naar het Christendom. Zo kwam er een einde aan het Orakel. Als je niet anders weet denk je dat het heden heel normaal is maar niets is minder waar. Het bezoek aan de restanten van tempel van Apollo, het amfitheater, de schatkamer, het badhuis en nog wat verspreid liggende stenen die ooit met de overige resten een imposant geheel vormden was mooi. Mooi in de totale sfeer van de ligging tegen de helling, de vergezichten en de vele mensen. Aardig om te melden dat de Omphalos (navel) van de wereld (een van) zich in Delphi bevind in de vorm van een eivormige steen door toedoen van de oppergod Zeus die twee arenden ieder een kant opstuurde en daar waar ze elkaar kruisten de navel van de wereld moest zijn. Voor de kenners onder ons moet ik nog kwijt dat de Ilias en Odysseia van Homerus, een oude bekende Griek in Delphi, door Klaas Bruinsma in veertig jaar tijd vertaald is in het Fries. Zittend op een grote steen hebben we de voorgaande zaken een tijd lang aanschouwd om niet veel later naar de werkelijkheid onder een schaduw gevende boom terug te keren.
Even ter geruststelling kan ik meedelen dat de Griekse zon de was snel heeft weten te drogen en bereiden we ons voor op het laatste deel van de reis. Bij het verschijnen van deze bijdrage zijn Japke en Tjitske in Athene neergestreken.

Groeten van W en P