Heen en weer.

Beste volgers,

Op een groot omelet met ham, heerlijk zachte féta, brood en koffie konden we weer gesterkt door een goede nacht op pad. Vertrekken uit een dorp is heel anders dan uit een miljoenen stad waar je de eerste uren in de drukte zit. Binnen no time weer op de Donauroute nummer 6 die uiteindelijk bij de naar de Zwarte zee uitkomt. Fietsend over de hobbelige dijkweg langs de Donau mooie taferelen en vergezichten door de nog laag staande zon. Het schiet niet, op maar het is genieten ook omdat je er met een auto nooit zult komen om dit te kunnen zien. Het meegevoerde afval heeft zich door de hoge waterstand door de bossen heen genesteld tegen sommige delen van de dijk. Plastic, plastic en nog eens plastic vooral flessen. Bij een plasstop op de dijk zag ik in de verte dat naast Wolter een collega fietser fietste. Bij een wegopbreking waar vrachtwagens af en aan reden de fietser de hand geschud. Mathieu was op weg naar Turkije en mogelijk Athene. Hij was al sinds juni onderweg vanuit Frankrijk via Duitsland, Italië etc. Hij is onderweg naar diverse muziekfestivals geweest en is nu onderweg met zijn accordeon, waar hij ook met name in Duitsland en Oostenrijk geld verdiende, naar Roemenië. Daar wil hij twee maanden blijven om aan zijn accordeonvaardigheid de Balkan klanken te kunnen toevoegen. In totaal blijft hij een jaar op pad om da zelf weer een festival te organiseren. De weg werd zeer slecht en kon hij met zijn karretje waarop hij o.a. zijn accordeon vervoerde het tempo niet meer volgen. Van de dijk af volgde een stuk van ongeveer tien kilometer met prachtig asfalt. Wolter kwam los en zat in een mum van tijd op 28 -29 km per uur, heerlijk na de hobbels van de afgelopen dagen. Dit feest werd ruw verstoord door weer een stuk dijk tot de plaats waar we met een veerpont een breed gedeelte van de Donau moesten oversteken om te voorkomen dat we in Roemenië verder moesten. We waren tegen twaalven bij het veer dat rond enen zou vertrekken. De wachttijd gevuld met eten in een restaurantjes. Bij afscheid werd van ons een foto gemaakt die daar binnenkort op het bord naast de anderen fietsers zal hangen. Het veer was een ponton met op en afrijdplaten met daarnaast een klein maar krachtig bootje. De oprijplaat werd met enige kracht tegen de wal gedrukt waardoor het leek dat zand en grind werden geschept. Met een schop werd de overgang tussen het veerpont en de wal geëgaliseerd om de drie auto’s, de vrachtwagen en de twee fietsers goed op of van boord te laten gaan. Na een kwartier / twintig minuten varen waren we aan de overkant en vervolgde de route door een van de onbegaanbaarste stukken tot nu toe. Samengevat een pad met stenen, kuilen, modder en zeer mul zand tot er weer een dorp in zicht kwam. Wat er ook in zicht kwam waren donkere wolken die regen loslieten waardoor we de geplande bestemming niet bereikten en bleven hangen in een gehucht genaamd Vinci. We betrokken een twee kamer appartement voor 20 Euro. Boodschappen voor het ontbijt. Bij gebrek aan een pinautomaat en creditcard faciliteit in het enige restaurant was het nog even tellen voor het avondeten met index. Twee heerlijke pizza’s werden het die vol liefde waren klaargemaakt. Nu maar hopen dat het weer morgen is opgeklaard. Nog even genieten van de Roemeense lichtjes aan de overkant.

Groetjes W en P