Verkeerde beslissingen en andere beslommeringen

Vandaag een start gemaakt met het verkennen van het onbekende Oost-Europa. Voorbij Boedapest is het toch anders. Het begon vanmorgen goed, soepel rolden wij Boedapest uit, langs de Donau richting het zuiden. De eerste 30 km ging langs een zijtak van de Donau. Opvallende lintbebouwing. Het was blijkbaar een geliefde plek om te wonen. Langs de hele rivier, 30 km lang, grotere en kleinere vrijstaande huizen. Klaar, of in aanbouw, verbouwd of volop in de verbouw. Er werd wat afgeklust, ik werd er al moe van als ik er langs fietste ( Paul had daar minder last van). Een en ander vond wel voor een belangrijk deel plaats aan onverharde wegen, blijkbaar kon de wegenaanleg het bouwtempo niet helemaal volgen.

Ook was het duidelijk dat we op zaterdagochtend fietsten, het aantal sportende Hongaren was weer aanzienlijk. We kwamen opvallend veel kanoërs (stroomopwaarts!) tegen.

Wat ook opviel was de wijze van afvalverwerking. Hoewel van verwerking eigenlijk geen sprake was. Op veel plaatsen was het afval langs de kant van de weg gedumpt. Soms had een auto waarschijnlijk wel even stil gestaan, soms waren de plastic zakken schijnbaar zo uit een rijdende auto in de berm gedumpt. (Ton, hier ligt mogelijk nog een mooie taak voor Henk K.)

Na de eerste koffiestop, brachten de bordjes "Donauradweg" (maar dan in het Hongaars) ons in verwarring. Naast gele bordjes met groene pijlen, kwamen er zo ineens groene bordjes met gele pijlen ( of andersom): was dit een andere weg of toch dezelfde. We volgden ze een paar km, langs een prachtige rustige weg, maar de dames G & T bleven maar roepen dat we terug moesten keren en aan de andere kant van het water verder moesten gaan. Op de een of andere manier haalden wij ons toen in het hoofd dat we tussen twee rivierarmen vast zouden lopen. We volgden aanwijzingen van de dames op. Dat hadden we beter niet kunnen doen! Resultaat: ploeteren door modderbaden en (weer) onlangs gegierd land, om vervolgens op een drukke straat uit te komen, waar de auto's aan ons langs zoefden. Een heel eind verderop kwamen de groene bordjes met gele pijlen (of andersom) toch gewoon over het water en was er weer dat rustige weggetje. Leerervaring: niet te veel naar dames luisteren als je twee heren onderweg bent.

Na ongeveer 100 km kwam de geplande bestemming in zicht, dus op zoek naar een hotel, pension, zimmer frei, B&B, o.i.d. Dunafolvar leek op de kaart een redelijk grote plaats, maar slapen konden we er niet. Het dichtstbijzijnde hotel was 10 km terug, het volgend 30 km verderop. Terug was geen optie, dus verder onder een steeds donker wordende lucht. Het werd steeds donkerder, het begon te spetteren, het begon te plenzen en we moesten langs een drukke weg. Langs denderende vrachtauto's storten fonteinen over ons heen. Als letterlijke klap op de vuurpijl barste ook nog een flink onweer los. Het derde hotel was raak! Als verzopen katten kwamen wij daar rond 18.30 uur aan. Na douche, diner en bier, echter weer helemaal de mannetjes! Leerervaring: hier kun je er niet van uitgaan dat elke zichzelf respecterende plaats slaapgelegenheid biedt.

Morgen op naar Kroatië, misschien halen we Servië zelfs wel. Hebben ze daar trouwens euro's? Dat weten we morgen vast wel te vertellen.

Groet, P&W