Hoezo Euro!

Beste volgers,

In en rond een stads jeugdherberg wil het nog wel eens lawaaierig zijn, waardoor de nachtrust regelmatig onderbroken wordt. Bij het klaarzetten van de fietsen nog even gesproken met een Japanse die een tour deed langs enkele Europese steden. Zij bevestigde de ervaring van Remko in Japan dat Japanners hooguit twee weken per jaar vakantie hebben.
Een kleine ontbijtmogelijkheid uit de koelkast van de jeugdherberg leek ons geen goede start van een fietsdag. Na wat zoeken vonden we een café-restaurant dat een ontbijt serveerde. Op weg met een goed gevulde tank is altijd prettig. De Jacobspelgrim van de vorige dag was ook weer op pad.
Wij pakten Europese route nummer zes weer op. Even na Bratislava fietsten we een Vlaams stel voorbij. Mijn Teasi gaf nog steeds geen kaart aan tot we bij de Slowaaks - Hongaarse grens kwamen. De grens stelde niets voor. Zonder Teasi had ik niet eens geweten een grens gepasseerd te zijn. Het landschap was uitgestrekt met velden boontjes, kool en uitgebloeide zonnebloemen, deed een beetje Brabants aan. Mis de varkenslucht zei Wolter. Die lucht van de verke kwam er later toch bij en was het plaatje compleet. Van de Donau hadden we al een hele tijd niets meer gezien. We zagen wel dat er her en der met Europees geld verbeteringen werden aangebracht aan het wegennet. Tijd voor koffie met was erbij. Dure tent zegt Wolter, o jee dacht ik, maar het bleken Zloty’s te zijn. Een Euro is ongeveer 300 Zloty. Verder richting Györ. Onderweg nog even stuivertje wisselen met de Vlamingen. De wegen door de dorpen zijn breed met vrijstaande huizen met goed onderhouden tuintjes. De elektriciteit is nog veel bovengronds. In Györ bestelden we op het centrale plein een lunch. Wolter vertelde dat hij hier voor zijn werk wel eens was geweest.
De Vlamingen kwamen naast ons zitten. Hij had de Jacobspelgrim onderweg gesproken. Deze bleek vanaf Dortmund te voet onderweg te zijn naar Jeruzalem. De Vlamingen gingen van Passau naar Boedapest. Ze bleken al op meerdere plekken op de wereld gefietst te hebben.

Na een stevige lunch rond twee uur verder richting Tata. De wegen werden slechter, zelfs een lange zanderige weg met kuilen en grote plassen water maakte een onderdeel uit van route zes. Voor wie interesse heeft stond er o.a. in het Nederlands aangegeven dat er een huis te koop was langs het zandpad. Weer op een verharde weg ging ik door een knipgat in de weg, een van de vele gaten zo later bleek, oppassen geblazen dus. Na onderling beraad voorgenomen om Tata te halen om zo, rekening houdend met de weersverwachting, het stuk van morgen naar Boedapest zo kort mogelijk te houden. Na honderdvierenveertig kilometer zijn we niet in de beoogde jeugdherberg gekomen, omdat die vol zat, maar in een gezellige zimmerfrei locatie. De rest laat zich raden.

Groetjes W en P